Sinds 2019 ben ik als buitenpromovendus verbonden aan de Graduate School Law van de Radboud Universiteit te Nijmegen. Hier doe ik onder begeleiding van prof. mr. Henny Sackers en prof. mr. Corjo Jansen binnen het deelprogramma ‘Dragende beginselen & fundamentele rechten’ van het Onderzoekcentrum voor Staat & Recht (SteR) onderzoek naar risicobeheersing van legaal particulier vuurwapenbezit in Nederland in historisch perspectief. Anders gezegd: Hoe gaat de wetgever om met gewapende burgers? Hoe worden door de eeuwen heen de belangen en de risico’s hiervan tegen elkaar afgewogen? In dit onderzoek gaat het om wapenbezit vanwege de jacht, voor de schietsport, het bijeenbrengen en in stand houden van een studieverzameling en ter zelfverdediging (van piraten tot ijsberen).
De (voorlopige) centrale vraagstelling in mijn onderzoek luidt:
Hoe is de wetgever in Nederland – vanuit historisch perspectief – omgegaan met de belangen en de beheersing van risico’s van legaal particulier vuurwapenbezit en -dracht?
Bij de beantwoording van deze vraagstelling worden de volgende aspecten betrokken:
- de invloed van de perioden voordat er sprake was van een nationale wetgever (de voorgeschiedenis);
- welke maatschappelijke gebeurtenissen/incidenten invloed hadden op het wetgevingsproces;
- de wijzigingstermijn na deze maatschappelijke gebeurtenissen/incidenten;
- de vraag of hierbij sprake was van een risico-regelreflex;
- eventuele invloeden vanuit de Europese Unie en/of elders;
- het belang van dit alles voor het geldende recht.
Ik schrijf een monografie (‘een boek’), maar ik schrijf ook artikelen en andere publicaties. Hierdoor kan ik mijn onderzoeksresultaten al eerder met een breder publiek delen:
- ‘Een wapen voor onderweg. Over wapendracht langs ’s heeren wegen en de regulering hiervan’ in: B.V.G. Eggen e.a., Bijzonderheden in het strafrecht (Liber Amicorum Henny Sackers), Deventer: Wolters Kluwer 2022, p. 195-207.
- ‘Beheersing van legaal particulier (vuur)wapenbezit, de voorgeschiedenis’, Tijdschrift voor Bijzonder Strafrecht & Handhaving, 2020, nr. 6, p. 316-323, doi: 10.5553/TBSenH/229567002020006006005.
- ‘Uit vrees voor de ‘Kladderadatsch’, Vuurwapenbezit aan banden gelegd’, Historisch Nieuwsblad, december 2019, p. 59-64.
Er is ook een tekstversie met bronvermelding.
Vanuit het Onderzoekcentrum SteR ben ik ook verbonden aan het Netherlands Network for Human Rights Research (NNHRR, met een eigen blog: humanrightshere.com). Risicobeheersing van particulier vuurwapenbezit is namelijk ook gerelateerd aan mensenrechten, zoals beschreven in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Misbruik van vuurwapens kan namelijk leiden tot inbreuken op met name het ‘recht op leven’ (artikel 3). Zie de toelichting van Amnesty International.
Neem vooral contact op met mij als er interesse is in het onderzoek. Het onderzoek is gericht op de situatie in Nederland, maar ik kijk natuurlijk ook met een schuin oog naar ontwikkelingen in andere landen.
Organisaties die onderzoek doen naar vuurwapenbezit
Het United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC) heeft vanuit het Education for Justice (E4J) initiatief een University Module Series on Firearms ontwikkeld: unodc.org/e4j/en/tertiary/firearms.
De volgende universiteiten doen of deden onderzoek naar wapenbeleid:
- Sydney School of Public Health, The University of Sydney, Australië: GunPolicy.org.
- Center for Gun Violence Solutions | Johns Hopkins | Bloomberg School of Public Health (jhu.edu), Baltimore, Maryland, Verenigde Staten.
- Duke Center for Firearms Law, Duke University School of Law, Durham, North Carolina, Verenigde Staten.
- Het Giffords Law Center doet in de VS onderzoek naar vuurwapengeweld: giffords.org/.
- Abteilung für Mittelalterliche Geschichte, Universität Bern, project ‘Martial Culture in Medieval Towns’ (september 2018 – augustus 2022)
Ben je bekend met een ander instituut dat hiernaar onderzoek doet, ik zou het graag vernemen.
Buitenpromoveren
Heb je interesse om als buitenpromovendus aan de slag te gaan? Ik kan het aanraden, je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt er wel onderzoek naar doen. Maar het is belangrijk dat je je goed oriënteert. Het is namelijk een serieuze investering die je doet, vooral in tijd, maar waarschijnlijk gaat het ook ten koste van je sociale leven. Praat daarom met buitenpromovendi die op dit moment onderzoek doen, maar ook met gepromoveerden en zeker ook met personen die de promotie niet hebben afgerond. Eén verhaal is géén verhaal: ervaringen en de manier waarop een promotietraject kunnen worden aangepakt kunnen enorm variëren.
Zelf heb ik vooraf ook het Handboek Buitenpromoveren. Hét oriëntatiepunt voor promoveren naast of na een carrière (2013) van dr. Floor Basten en dr. Kerstin van Tiggelen gelezen en bij hun expertisecentrum de workshop ‘Buitenpromoveren in één dag’ gevolgd. In 2021 kwam het boek Promoveren als bijbaan. Ervaringen van buitenpromovendi onder redactie van dr. Meike Bokhorst en prof.dr. Pauline Westerman uit. Ook dit boek kan ik aanraden. De negen verhalen hebben overeenkomsten maar ook heel veel verschillen. Ook als je al bezig bent met je promotieonderzoek kun je hierin veel herkenning én nieuwe perspectieven vinden.
Mijn top 3 persoonlijke tips:
- Draai een half jaar proef om te kijken of het te combineren valt met je werk en je gezin/sociale leven. Bijvoorbeeld tijdens het schrijven van het onderzoeksvoorstel.
- Sluit je aan bij een onderzoekcentrum als die mogelijkheid er is. Het levert toegang tot universitaire faciliteiten op, maar ook cursussen, themabijeenkomsten en congressen. Zo kun je onderdeel worden van de academische gemeenschap en leren van andere promovendi. Een promotieonderzoek hoeft geen eenzaam proces te zijn. Niet voor niets zijn sociale activiteiten vaak onderdeel van congressen.
- Schrijf gedurende het promotietraject een aantal artikelen. Je introduceert jezelf zo in het vakgebied, het zijn mooie tussenproducten en ze leveren vaak reacties op uit het onderzoeksveld. Bovendien kun je je familie, vrienden en collega’s laten lezen waar je mee bezig bent.